غفلت دولت از ظرفیت گروهای مردمی و جهادی در تالش

به نام خداوند مهربان

در فرازونشیب زندگی ما انسانها، در پیج زمانی که بسیاری از انسانها بدون دلیل و منفعت شخصی ، قدم از قدم برنمیدارند؛ هستند کسانی که در قالب گروه های جهادی و گروه های مردمی در بلایای طبیعی همچون سیل ، زلزله، آتش سوزی و … در کنار مردم هستند بدون آنکه نام مشخصی از آنها در میان باشد و بدون هیچ مزد یا حق الزحمه ای خالصانه در کنار مردم هستند،این گروه ها در جهت محرومیت زدایی نیز پیشاهنگی میکنند.

اما، در سالهای گذشته برخورد دوگانه دولت مردان دولت های مختلف نسبت به این گروه ها باعث تعجب شده است.

شاید ابتدا به ساکن به نظر برسد که دولت آقای رییسی با شعار “دولت مردمی مقتدر” و “ایران قوی” همکاری بیشتری با گروه های مردمی(سمن ها) و گروه های جهادی میبایست داشته باشد اما در عمل چیزی در شهرستان در این زمینه دیده نمی شود.

در دولت های گذشته شاهد همکاری و نشست هایی بین فرمانداران و مسئولین منطقه ای دولت  با گروه های مردمی و جهادی بودیم و در زمینه محرومیت زدایی و خدمات  عمرانی و فرهنگی، بودیم که با وجود کارشکنی برخی افراد اما خدمات خوبی را شاهد بودیم.

آنچه امروز برای ما عجیب و بسیار دردآورد است، غفلت مسئولین دولت رئیسی، علی‌الخصوص در شهرستان تالش و جایگاه فرمانداری از گروه های مردمی و جهادی است.

سوال جدی این است با توجه به بنیه مردمی این گروه ها، و در وهله بعدی بدون هزینه بودن این گروه ها ، چرا از این ظرفیت بسیار بزرگ در جهت حل بخش قابل توجهی از مشکلات و گرفتاری های شهرستان استفاده نمیشود؟ آیا غیر از این است که نیروی انسانی مهم ترین سرمایه هر مدیری میتواند باشد؟!

از طرفی دیگر آیا شعار مردمی بودن این دولت نباید عینیت کاربردی و علمی به خود بگیرد؟! آیا این یک تناقض بزرگ نیست؟!

انتظار میرود فارغ از رنگ بندی دولت ها و شعارهایی که دولت میدهند بعنوان یک اصل از این نیروهای قدرتمند، با انگیزه، خوش ذوق، فعال و مشتاق بعنوان یک سرمایه انسانی عظیم، بدون هزینه و در عین حال گرانسنگ بهتر و بیشتر استفاده شود تا بخشی از مشکلات جاری شهرستان و منطقه حل شود.

در ضمن صرف حزب الهی بودن دلیل بر کارآمدی نیست